Author Archives: Dianne van Druten

27 aug

Andreas zwemt, loopt en fiets weer een hele triathlon.

Andreas had eigenlijk amper voorbereiding gehad en dan zo’n prestatie! De hele Triatlon in 12:08! Erdo liep een kwart triatlon in een snellere tijd dan de vorige keer dus ook hij was zeer tevreden. En om het verhaal compleet te maken deed Nikki diezelfde dag in Veenendaal mee aan een kwart triatlon en werd daar eerste dame in haar categorie. Chapeau allemaal!

26 aug

30 jarig jubileum Hit’91

Onze mooie hardloopclub Hit’91 bestaat al weer meer dan 30 jaar! Door Corona hadden we dat nog steeds niet kunnen vieren met een gezellig samenzijn. Nu is dat er dan toch eindelijk van gekomen en we hebben het gevierd met een overheerlijke BBQ bij Berthe in de tuin. Dank voor de gastvrijheid en de rest natuurlijk allemaal dank voor de gezelligheid. Dat we (HIT’91) nog maar heel lang mogen bestaan!

 

 

12 aug

Guido’s triathlon verhaal.

Een triatlon is eigenlijk een marathon met een lang voorspel. Dus toen Richard vroeg: “ben je trots?” kon ik niet volmondig “ja!” zeggen. Ja, ik heb afgelopen zondag de hele triatlon gedaan.

Nee, ik heb de marathon niet helemaal hardlopend kunnen doen. Het zwemmen in de Maas ging heerlijk en het fietsen door het Limburgse heuvelland was prachtig, maar het lopen, nee. Ik wilde ook graag heel netjes lopen. De sport eer aan doen. Niet zoals een Jerommeke, zoals Saskia me vroeger noemde, maar netjes met het bovenlichaam ietwat draaiend en mooi trippelend met de voetjes zoals Trees dat zo goed kan. Helaas, het was zwaar wringen door de stad en op de Pietersberg. Het is aan het super-enthousiaste en feestende publiek te danken dat ik mezelf steeds opkrikte uit het wandelstandje naar het hardlopen. Moeizaam.
De vorige keer tijdens de Frysman, een maand geleden, ging het lopen nog zo heerlijk! Maar daar zat het ‘m nu net in. Die vorige keer zat nog in m’n lijf. Dat kan ook niet anders. Na een hele triatlon heb je eigenlijk een paar maanden tijd nodig om helemaal te herstellen. Met één maandje relatieve rust lukt dat niet. Zeker niet bij iemand van mijn gezegende leeftijd. Nu pas begrijp ik wat een Tripple Dutch zo speciaal zwaar maakt: je moet drie hele triatlons in drie maanden tijd volbrengen, waardoor je te weinig hersteltijd hebt. Dat is de echte uitdaging. Herstel trainen lijkt een tegenstelling in zichzelf.
Mijn derde triatlon wordt op 10 september Challenge Almere. Ik bereid me erop voor dat ik die ‘slechter’ zal doen dan de Ironman Maastricht. Dan helpt, want dan hoef ik niet te balen van het wandelen tijdens het marathon deel. Dan hoef ik alleen maar te zorgen dat ik binnen de limiet van 15 uur finish. En dat gaat lukken! In dat licht zou ik zomaar nog eens trots kunnen zijn op mijn Ironman van afgelopen zondag. Hoe dan ook: Tot Almere!

En hier is ie dan: de lachende finish-foto!