Guido liep gisteren weer een hele marathon. Lees hieronder zijn verhaal…

Marathon Ronde Venen

Zondag 21 november. Het begon met een appje van Richard: zin in iets geks? Zo kwam het van de marathon Ronde Venen. Een fijn lokaal georganiseerd evenement met 400 deelnemers. Zo klein dat deze net tussen de mazen van de coronaregels door kwam. Dat kleine lokale merk je goed aan het enthousiasme van de organisatoren. Veel leuker dan Rotterdam, hoewel ik nu wel voor het eerste zonder Lee Towers van start moest.

Maar je hebt toch al de hele triatlon gedaan, wat is hier dan nog spannend aan? Nou, een losse marathon (een echte marathon) is veel zwaarder dan dat stuk in een triatlon. Ik had het mezelf ook wel zwaar gemaakt met een beoogde eindtijd van 3 uur 59 minuten en 59 seconden. De beroemde magische grens. Tijdens de triatlon deed ik er een uur langer over. Dus aan het werk.

Afijn, lang verhaal kort. We liepen in een prachtig mooi zonnetje en door een groen groen polderlandschap. De laatste kilometers rekende en rekende ik.

Gaat het lukken, die 3:59? Spannend! Pijn in de benen en een stuk dwars door een weiland. Zwaar. Niet snel genoeg. Aanzetten. Kan niet! Moet toch!!

Het resultaat is een marathon voltooid in 3 uur 59 minuten en 22 seconden. Dus welgeteld 38 seconden over. Wauw. En een PR. Op m’n 60ste. Hoe mooi is dat?