Het kraantje van Leo biedt al 20 jaar verkoeling
MALDEN – Hoeveel water voorbijgangers elk jaar uit zijn kraantje tappen? Leo Mertens doet er een slag naar. ,,Ik denkt dat het zo’n 15 à 20 kuub is. Dat lijkt veel, maar wat kost het me nou helemaal?”
Dit voorjaar is het precies twintig jaar geleden dat Mertens en zijn echtgenote Ida Geers tussen het Maldense zweefvliegveld en het spoorwegviaduct aan de Groesbeekseweg kwamen te wonen. Bij het vernieuwen van alle voorzieningen, bouwde Mertens (69) langs de weg ook een kraantje. Een cadeautje voor zijn clubgenoten van de Nijmeegse hardloopvereniging Cifla die er gekscherend om hadden gevraagd. Want er is geen punt in de regio waar ze vaker langs rennen en, op het verste punt vanaf de Nijmeegse atletiekbaan, dorstiger zijn dan juist daar bij Mertens nieuwe huis.
Strategisch
In korte tijd groeide het waterpunt uit tot hét rustplekje voor zo’n beetje alles wat zich in de buurt door de natuur en over de weg voortbeweegt. Ingeklemd tussen de bossen van Heumensoord, de heuvels van Groesbeek en de heide van Mulderskop staat het kraantje er wat dat betreft ook wel erg strategisch. Een klein bordje gaf dan wel aan dat het kraantje er vooral ook voor ‘Ciflaten’ was, maar dorstige wandelaars, (wielren)fietsers, honden, pendelende scholieren en tegenwoordig ook ontelbare mountainbikers weten de weg naar het punt feilloos te vinden. Sommige hardloopclubjes spreken zelfs van de ‘kraantjesloop’, om hun af te leggen route aan te geven.
Geregeld staan er bij het spoorbruggetje tientallen mensen tegelijk op een snelle slok of een refill van hun bidon te wachten. ,,Zeker in het voorjaar zie je groepen wielrenners uit Brabant, die vóór ze weer naar huis gaan bijvullen”, vertelt Mertens. ,,Als er dan net ook een hardloopclub arriveert, wil het weleens druk zijn.”
De kraan zit gewoon op de waterleiding aangesloten. ,,Ik wil wel zeker weten dat iedereen schoon water krijgt, dus ik probeer niks met grondwater of iets dergelijks. Nou ja, dan kost het ons een paar tientjes per jaar. Dat heb ik er graag voor over. Mensen vinden het fijn. We krijgen geregeld een bedankkaartje in de bus, of een bosje bloemen aan de deur. We kregen een keer een kaartje van een Amsterdammer die hier in de heuvels trainde voor een voettocht naar Santiago de Compostella. Hij kwam altijd hier drinken. Hij zou voor ons bidden als hij er was aangekomen, schreef hij.”
Onlangs gaf ‘knutselaar’ Mertens het kraantje een make-over. Het hout begon na twintig jaar toch behoorlijk te verweren na al die zon en al dat water. Dus hij verving meteen de hele drukkraan maar en werkte het geheel mooi af met stukken natuursteen die hij nog had liggen. De Ciflaten worden op het nieuwe tekstbordje niet meer genoemd. ,,Ik fíets tegenwoordig, bij de Pedaleurs in Malden.”